Καλώς ήλθατε στην ιστοσελίδα μας.

Έχετε νιώσει ποτέ, την ώρα που κοιμάστε, πως μια σκιά σας πλησιάζει σας ακινητοποιεί και σας κλέβει την αναπνοή; Έχετε νιώσει ποτέ αβοήθητοι, σα να βρίσκεστε σε πλήρη παράλυση χωρίς δύναμη να αμυνθείτε; Ποια άγνωστα πλάσματα μας περιβάλλουν χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε; Πρόκειται για ένα κόσμο γεμάτο σκιές, ένα κόσμο άυλο και παράλληλο με τον δικό μας. Αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο με ιστορίες που λίγο ή πολύ ακούσαμε στα παιδικά μας χρόνια. Ιστορίες που μας έλεγε η γιαγιά ή ο παππούς τις κρύες νύχτες του χειμώνα δίπλα στο τζάκι. Ιστορίες που ακούσαμε από φίλους κάποιο καλοκαιρινό βράδυ δίπλα στη θάλασσα. Ιστορίες που μεταφέρονται από στόμα σε στόμα κι από ηλικία σε ηλικία χρόνια τώρα. Είναι μικρές ιστορίες φαντασμάτων και άλλων παράξενων φαινομένων που κάποιοι από εμάς ίσως έχουν ακούσει ή ίσως έχουν διηγηθεί.

Απόσπασμα από το βιβλίο μου   

Πέτα το μωρό από τον βράχο

    Σε ένα μικρό χωριό, στις ορεινές περιοχές της Σκωτίας, στα Χάιλαντς, ζούσε ένα ζευγάρι η Βίβιαν και ο Μπλέικ. Το σπίτι τους βρισκόταν πολύ πιο έξω από το χωριό, στην άκρη ενός απόκρημνου βράχου, που από κάτω έγλειφε η θάλασσα. Το τοπίο εκεί ήταν μαγευτικό, έμοιαζε σα να έχει ξεπηδήσει μέσα από παλιά ταινία τρόμου. Υπήρχαν παντού ρυάκια και καταπράσινα λιβάδια, γεμάτα κατσίκες και πρόβατα, διάσπαρτα κάστρα, ενώ η ανθρώπινη παρουσία ήταν πολύ σπάνια. Λίμνες που ξεπρόβαλλαν πίσω από γρανιτένιους βράχους αλλά και εξωπραγματικά τοπία πρόσφεραν ένα μοναδικό θέαμα. Το θαλάσσιο στοιχείο ενωνόταν με τα ψηλά βράχια και μαζί σχημάτιζαν ένα τοπίο άγριο και συνάμα ποιητικό. Το νεαρό ζευγάρι ζούσε εκεί από την ημέρα που παντρεύτηκε και είχε μια καλή και πολύ ευτυχισμένη ζωή. Κάθε πρωί ξυπνούσαν με το που χάραζε και άρμεγαν τα λιγοστά πρόβατα που τους ανήκαν. Ο Μπλέικ τα έβγαζε να βοσκίσουν στο πράσινο λιβάδι, δίπλα από το σπίτι, και η Βίβιαν καθάριζε το σπίτι κι έφτιαχνε φαγητό. Τα απογεύματα καθόντουσαν αγκαλιά δίπλα στο τζάκι διαβάζοντας κάποιο βιβλίο και μόλις βράδιαζε κατέβαιναν μέχρι το χωριό για να συναντήσουν τους φίλους τους στην παμπ. Η ζωή τους ήταν απλή αλλά ποτέ δε παραπονιόνταν ούτε δυσανασχετούσαν. Ήταν ευτυχισμένοι μαζί οι δυο τους με τα λιγοστά πράγματα που είχαν. Και την ευτυχία τους ήρθαν να συμπληρώσουν τα νέα για τον ερχομό ενός μωρού.

Απόσπασμα από το βιβλίο μου

Η Πορσελάνινη Κούκλα

Οι βιτρίνες των μαγαζιών, σε όλη την πόλη, στολίζονται με λαμπιόνια και μουσικούς άγιο-Βασίληδες αλλά και με ειδικό στήσιμο των προϊόντων τους. Τα πάντα είναι υπερπαραγωγή και η ατμόσφαιρα αποπνέει παντού μαγεία. Μπροστά σε ένα τέτοιο στολισμένο μαγαζί στάθηκε η μικρή Μάρτζορη κοιτάζοντας τη βιτρίνα μαγεμένη. Είχε βγει με τη μητέρα της, στην πόλη για να της αγοράσει καινούρια ρούχα. Αλλά η μικρή Μαρτζορη δεν ήθελε κι άλλα ρούχα, το μόνο που ήθελε ήταν εκείνη η υπέροχη πορσελάνινη κούκλα, που την κοιτούσε μέσα από το τζάμι της στολισμένης βιτρίνας. Η κούκλα ήταν ντυμένη με ένα άσπρο μακρύ φόρεμα, και τα ξανθά της μαλλιά ήταν δεμένα με δυο  γαλάζιους  φιόγκους.  Φορούσε γαλάζια παπούτσια που ταίριαζαν με το χρώμα των φιόγκων και δυο γάντια από άσπρη μουσελίνα. Η κούκλα ήταν σχεδόν στο ύψος της Μαρτζορη, κι αυτό είχε εντυπωσιάσει το μικρό κορίτσι που την ήθελε απεγνωσμένα.